Het werk van Juanan Soria (ES, 1985) meandert door de wijdte die de levensloop van een kunstwerk omvat. Het toont ons hoe het kunstwerk de tand des tijds doorstaat maar vooral hoe het door de mens wordt geïnterpreteerd en tijdens zijn evolutie is behandeld. Zo geeft het betekenis aan het beheerste, zorgvuldige en reflecterende werk dat Soria aan ons voorstelt.
De littekens en sporen van enkele agressies door de tijd heen in de kunstwerken en voornamelijk de huid van de geschiedenis die het kunstwerk draagt worden gebruikt als motor van een dialoog tussen ons en het kunstwerk. Juanan Soria maakt geen letterlijke reconstructie van de vroegere werken, maar een reflectie over het belang van de sporen van agressies, vluchten of verplaatsingen tijdens het leven van de kunstwerken en hoe ze hun identiteit hebben bepaald in de tijd. Het werk van Soria is zoals een speelbord waar twee antoniemen aan het spelen zijn, het vergeten en het geheugen.
De littekens en sporen van enkele agressies door de tijd heen in de kunstwerken en voornamelijk de huid van de geschiedenis die het kunstwerk draagt worden gebruikt als motor van een dialoog tussen ons en het kunstwerk. Juanan Soria maakt geen letterlijke reconstructie van de vroegere werken, maar een reflectie over het belang van de sporen van agressies, vluchten of verplaatsingen tijdens het leven van de kunstwerken en hoe ze hun identiteit hebben bepaald in de tijd. Het werk van Soria is zoals een speelbord waar twee antoniemen aan het spelen zijn, het vergeten en het geheugen.
