Merel Van de Casteele (°1995, Kortrijk) werkt aan een tweeledig oeuvre dat enerzijds uit sculpturen en anderzijds uit tekeningen bestaat. Haar praktijk bestaat uit een wisselwerking tussen beide disciplines, waarin ze de gelaagde relatie tussen mens, object en omgeving onderzoekt. Haar sculpturen van de beeldengroep FLOCK beschouwt ze als kinderen en vertrouwt ze alleen zelf toe aan pleeg- en adoptiegezinnen.
“Mijn werk draait rond een mentaal lexicon van een beeldtaal die ik steeds beter tracht te bevatten. Ik probeer het als schrift neer te tekenen, zodat er informatie kan worden doorgegeven over de grenzen van tijd en ruimte heen. Bij het tekenen ontstaat er een wisselwerking tussen het zichtbare en het onzichtbare, en hoe de geest een beeld voor dit laatste probeert in te vullen. Het gaat over een metamorfose van vormen. Voor de beelden van de beeldengroep FLOCK tracht ik te zorgen.”
De simpele materialen van de sculpturen, maar ook papier en potlood, vormen voor Merel het medium dat het spel van ontdekken mogelijk maakt. In het tekenen legt ze een moment vast van herinnering, een manier om het verdeelde terug één te maken. Merel zoekt in haar beelden, zowel de tekeningen als de sculpturen, de grenzen op van wat er de betekenis van kan zijn, in een gebied tussen twijfel en herkenning.
“Mijn werk draait rond een mentaal lexicon van een beeldtaal die ik steeds beter tracht te bevatten. Ik probeer het als schrift neer te tekenen, zodat er informatie kan worden doorgegeven over de grenzen van tijd en ruimte heen. Bij het tekenen ontstaat er een wisselwerking tussen het zichtbare en het onzichtbare, en hoe de geest een beeld voor dit laatste probeert in te vullen. Het gaat over een metamorfose van vormen. Voor de beelden van de beeldengroep FLOCK tracht ik te zorgen.”
De simpele materialen van de sculpturen, maar ook papier en potlood, vormen voor Merel het medium dat het spel van ontdekken mogelijk maakt. In het tekenen legt ze een moment vast van herinnering, een manier om het verdeelde terug één te maken. Merel zoekt in haar beelden, zowel de tekeningen als de sculpturen, de grenzen op van wat er de betekenis van kan zijn, in een gebied tussen twijfel en herkenning.
