Nick Proot, Oostende 1976, leeft en werkt in Gent BE
In 1981 maakte ik een afstandsbediening om de regendruppels op het venster te sturen. Het was een kartonnetje met twee getekende knopjes.
Vandaag omschrijf ik mijn werken als transobjecten. Ze transformeren naargelang de context en maken gebruik van verschillende media zoals performances, video’s, foto’s, installaties en schaalmodellen.
De creaties ontstaan binnen en buiten het atelier, steeds startend met de middelen en ruimte die voorhanden zijn. In mijn praktijk wordt serendipiteit gekoesterd.
Mijn werken bevragen de ruimte en de grenzen ervan. Het is een poging om de complexiteit van de context te vatten en een chemie te vinden in het moment.
In 1981 maakte ik een afstandsbediening om de regendruppels op het venster te sturen. Het was een kartonnetje met twee getekende knopjes.
Vandaag omschrijf ik mijn werken als transobjecten. Ze transformeren naargelang de context en maken gebruik van verschillende media zoals performances, video’s, foto’s, installaties en schaalmodellen.
De creaties ontstaan binnen en buiten het atelier, steeds startend met de middelen en ruimte die voorhanden zijn. In mijn praktijk wordt serendipiteit gekoesterd.
Mijn werken bevragen de ruimte en de grenzen ervan. Het is een poging om de complexiteit van de context te vatten en een chemie te vinden in het moment.
