In zijn installatieproces is het niet langer een opeenstapeling van objecten en handelingen, maar eerder een uitgraving van sporen en lagen van een geschiedenis van de plek zelf. Hij positioneert niet alleen nauwkeurig objecten in de ruimte, als archeoloog verkent hij nu hun verborgen uitbreiding naar de plek. Alsof zijn acties en vormentaal nu iets vertellen dat reeds op zijn plaats was, maar niet zichtbaar voor de toeschouwer.
Het lijkt alsof hij de relatie met de toeschouwer en de omgeving onderstreept door hun verborgen aard te onthullen.​